Eng Kichik Jinoyat

About Eng Kichik Jinoyat

Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Bilinglarki,bu hayoti dunyo bir nafaslik oʻyin-kulgi,
zebi-ziynat, oʻrtalaringizdagi oʻzaro maqtanish va
mol-dunyo hamda farzandlarni koʻpaytirishdir xalos.
(Hadid surasidagi 20-oyatning maʼnosi)
“Ey Odam farzandi!
Agar senga ajratib qoʻyilgan rizqqa qanoat qilsang, rizqning oʻzi keladi
va Mendan ham maqtov olasan. Bordi-yu bu taqsimga qanoat qilmasang,
dunyoni sening ustingdan sulton va seni unga xizmatkor qilib qoʻyaman.
Dunyo uchun choʻldagi vahshiy hayvonlar kabi yugurasan, ammo senga
taqsimlab qoʻygan rizqimdan ortigʻi kelmaydi va oʻzing ham
Mening oldimda uyalib qolasan.
(Hadisi Qudsiydan)
Ajab makkoradir dunyoyi foniy,
Ming alvon jilva birla aldar oni.
Oʻshal makkorakim, solsa qoʻynigʻa,
Sevingandin kirar shayton oʻyungʻa.
(Soʻfiy Ollohyordan)



Tintuv

“Kelib-kelib roʻzaning birinchi kuni oʻgʻirlikka tushasanmi, uying
kuygur! Men bu pullarni oʻlimligimga deb yigʻyatuvdim, iloyim oʻlimligingga
buyursin!”
Shunday deb qargʻanayotgan Mohina kampir sochilib yotgan matolarni
sandiqqa taxlay boshladi. Oʻgʻri sandiqni titib tashlamagan edi. Ochgan-u pulni
olgan, boshqa narsaga tegmagan. Milisa deganlari bitta sandiq kamlik qilib,
uyning tit-pitini chiqarib yubordi-ya! Itiga har burchakni hidlatib chiqdi. It
Suhrobga qarab bir vovullagan edi, bola bechorani soʻroqqa tutib ketishdi.
Mohina qarasa, milisa gapni aylantira-aylantira nabirasini oʻgʻriga
chiqarib qoʻyadigan. Ana shunisiga chidamay, biram shovqin soldi-ki, milisa
deganlari kelganiga pushaymon yeb, joʻnab qoldi.
“Oʻgʻrini topsak, xabar beramiz”, deb vaʼda qilishdi.
“Men oʻgʻringni pishirib yeymanmi, sen menga pulimni topib ber!”
Mohina kampir shunday deb javraganicha qolaverdi.
Quyosh botib, shom azoni eshitilsa-da, iftor qilish xayoliga kelmadi.
Mohina bu dunyoda yetmish uch yil yashab, bugun birinchi marta roʻza tutishi edi.
Uyini yigʻishtirar ekan, Allohga daʼvo qilib qoʻyishni ham unutmadi:
“Namozingni oʻqimay, roʻzangni tutmay yurganimda indamagan eding. Gapingga
kirib, roʻzangni tutganimda, topganimga baraka berish oʻrniga shoʻrginamni
quritasanmi-ya?”
Buni “bandaga qoʻndoqda tekkan kasal”, deydilar. Banda yaxshiliklari
tufayli topayotgan savoblarini erinmay sanab yuradi va buning evaziga tezroq
mukofotini olishni istaydi. Umri savdo-sotiq bilan oʻtgan Mohina dunyoni
bir bozor deb hisoblardi. Shu bois bir kun tutgan roʻzasining savobiga
mukofot oʻrniga jazo olgani eng ulugʻ adolatsizlik boʻlib tuyuldi. Bir-ikki
soʻm foydani deb pattachilar bilan janjallashishga odatlanib qolgan nodon
kampir bu onda endi Xudo bilan haq talashardi. Savdoda nasiyaga mol
bermagani kabi bugun olajak ajrining ham ertaga qoldirilishini istamas
edi. Roʻza farz boʻlgan yoshidan beri oʻtgan ibodatsiz yillarining jazolari
kutib turganini esa fahm etmasdi.
Dam oʻziga-oʻzi gapirib, dam uf torta-torta tintuvdan keyingi uyini
tartibga keltiray deganda eshik shasht bilan ochildi-yu ichkariga Xolnisa oʻqday
otilib kirdi.
-Hoy, mening bolamga tuhmat qilmagan bitta siz qoluvdingizmi? Siz
avval oʻzingizning goʻrsoʻxtangizni eplab oling, keyin mening bolamga osiling!
Ham eshikning taraqlab ochilishi, ham qoʻshni xotinning otilib
kirishidan choʻchib tushgan kampir Xolnisaning daʼvosini eshitib gangib
qoldi. Ammo uning bu holati uzoq davom etmadi. Qaysi bozor koʻrgan xotin
birovni javratib qoʻyib, oʻzi dovdirab qolibdi-ki, Mohina koʻzlarini
moʻltillatib maʼsumalik bilan jimgina qarab turaversa? Achchiqni achchiq
kesganda, shallaqilikni shallaqilik daf etolmas ekanmi? Mohina ham obdon
sinovdan oʻtgan shu qurolni ishga soldi: