دعای فرج، دعایی است که با عبارت «إلهی عَظُمَ البَلاء» آغاز می‌شود. این دعا برای اولین بار در کتاب کنوز النجاح شیخ طبرسی آمده و آثاری چون وسائل الشیعه (اثر شیخ حر عاملی) و جمال الاسبوع (اثر سید بن طاووس) نیز آن را نقل کرده‌اند.
گفته شده دعای فرج را امام زمان به محمد بن احمد بن ابی‌لیث تعلیم داد که از ترس کشته‌شدن به کاظمین پناهنده شده بود. او با خواندن این دعا از مرگ رهایی یافت.
دعای فرج، جزو تعقیبات نماز امام زمان و جزو اعمال سرداب غیبت بیان شده است. این دعا در کتاب مفاتیح الجنان در بخش ادعیه آمده است.
Sūra Yā-Sīn (Arabic: سورَة یس) is the thirty sixth surah of the...
Sūra al-Wāqiʿa, (Arabic: سورة الواقعه) is the fifty sixth sura of the...
Sūra al-Mulk (Arabic: سورة المُلک) or Sūra Tabārak (سورة تَبارَک) is the...
Sūra al-Ḥashr is the fifty-ninth sura of the Qur'an. It is a...
Sūra al-Dhārīyāt (Arabic: سورة الذاريات) is the fifty first sura of the...
Sūra Maryam (Arabic: سورة مریم) is the nineteenth sura of the Qur'an....
Created with AppPage.net
Similar Apps - visible in preview.